In het Huis van de Eeuwige kom ik tot rust.
De pilaren zonder woorden dragen hier verleden tijd zij zijn vol van wat zij hoorden, maar zij staan in zwijgzaamheid Wie herkent dit huis beschouwend, hoe de stilte hier verzonk wie verstaat hetgeen opbouwend, ooit in deze ruimte klonk? Velen mochten ons hier voorgaan, zochten ziel en zaligheid midden tussen mensen in staan, meebewegen met wie lijdt. Troost te bieden aan wie rouwen, zin te vinden stille taal zegening voor wie er trouwen, diep geraakt door elk verhaal. |
Ruimte voor de rituelen, overwogen woord voor woord heiligdom van breken, delen, waar het bidden wordt gehoord. Hoog gewelf om in te wonen, als Gods Huis voor elke tijd, maaltijd, lezen, zingen, nonen, uren voor de eeuwigheid. Waar de Schriften, de profeten, evangelies eeuwenoud, leidraad vormen en geweten, wordt een Huis van hoop gebouwd. Licht en liefde, niet te doven, hier gedragen als voorheen; levensteken van geloven, brengt ons samen zijn bij-Een. Tekst geplaatst met toestemming van de rechthebbende uitgever Chris Fictoor Foundation, waar ook de lieduitgave verkrijgbaar is. www.chris-fictoor-foundation.nl. |